Գիրքը Եփրեմյանի` թվով վեցերորդ ժողովածուն է և այն ընդրգրկում է բանաստեղծի վերջին շրջանի բանաստեղծությունները: «Ես շատ լավ գիտեմ, որ եթե ես բանաստեղծություն չգրեի, աշխարհից մազ անգամ չէր պակասի: Շատ աղոտ գիտեմ նաև մեկ այլ բան, եթե ես բանաստեղծություն եմ գրում, փոքրիկ մի բան ավելանում է աշխարհին` երևի թե այդ հույսով էլ գրում եմ բանաստեղծություններ: Թեպետ բանաստեղծությունների տեսակից կամ իմ բնույթից կախված` ամբողջ կյանքում սովորեցրել եմ ինձ աննկատ մնալը, և այդ առումով իսկապես զարմանալի է ինձ համար այսօր լսածս խոսքերը:»: