Սա փիլիսոփայական բարոյագիտական հեքիաթ է, որը պարունակում է բազմաթիվ կրոնական և բարոյական այլաբանություններ:
Մի օր նա գտավ մի շատ գեղեցիկ ընկած տերև, և այնքան հիացավ նրանով, որ որոշեց նկարել։ Տերևն վերաճեց ծառի, ծառը ՝ մի ամբողջ բնապատկերի, և պատկերն գնալով իսկապես հսկայական էր դառնում ։ Բայց Նիգգլին անընդհատ խանգարում էր իր հարևանը, նա եսասեր, ծույլ պարոն Պարրիշին էր: Նա անընդհատ օգնություն էր խնդրում Նիգգելից, այն բանի համար ինչը ինքը ծուլանում էր անել, վերանորոգել տանիքը, կանչել բժիշկ իր կնոջ համար, և այլն:Նիգելը բարկանում էր, բայց երբեք չէր մերժում է հարևանին օգնության հասնելու,որի պատճառով նա չհասցրեց ավարտել իր նկարը…

Հավանեք և հետևեք մեզ...